Vous me demandez mes idées sur En attendant Godot, dont vous me faites l'honneur de donner des extraits au Club d'essai, et en même temps mes idées sur le théâtre. Je n'ai pas d'idées sur le théâtre. Je n'y connais rien. Je n'y vais pas. C'est admissible. Ce qui l'est sans doute moins, c'est d'abord, dans ces conditions, d'écrire une pièce, et ensuite, l'ayant fait, de ne pas avoir d'idées sur elle non plus. C'est malheureusement mon cas. Il n'est pas donné à tous de pouvoir passer du monde qui s'ouvre sous la page à celui des profits et pertes, et retour, imperturbable, comme entre le turbin et le Café du Commerce. Je ne sais pas plus sur cette pièce que celui qui arrive à la lire avec attention. Je ne sais pas dans quel esprit je l'ai écrite. Je ne sais pas plus sur les personnages que ce qu'ils disent, ce qu'ils font et ce qui leur arrive. De leur aspect j'ai dû indiquer le peu que j'ai pu entrevoir. Les chapeaux melon par exemple. Je ne sais pas qui est Godot. Je ne sais même pas, surtout pas, s'il existe. Et je ne sais pas s'ils y croient ou non, les deux qui l'attendent. Les deux autres qui passent vers la fin de chacun des deux actes, ça doit être pour rompre la monotonie. Tout ce que j'ai pu savoir, je l'ai montré. Ce n'est pas beaucoup. Mais ça me suffit, et largement. Je dirai même que je me serais contenté de moins. Quant à vouloir trouver à tout cela un sens plus large et plus élevé, à emporter après le spectacle, avec le programme et les esquimaux, je suis incapable d'en voir l'intérêt. Mais ce doit être possible. Je n'y suis plus et je n'y serai plus jamais. Estragon, Vladimir, Pozzo, Lucky, leur temps et leur espace, je n'ai pu les connaître un peu que très loin du besoin de comprendre. Ils vous doivent des comptes peut-être. Qu'ils se débrouillent. Sans moi. Eux et moi nous sommes quittes ». Samuel Beckett, Lettre à Michel Polac, janvier 1952
1- در زمان تحویل کالا از صحت سلامت جلد و برگه های کتاب (عدم پارگی و تا خوردگی) مطمئن شوید.
2- در صورتیکه با صفحات سفید و چاپ نشده در کتاب مواجه شدید تا حداکثر 2 روز پس از تحویل کالا، با قسمت خدمات پس از فروش بانک کتاب ناهید تماس گرفته و اطلاع دهید.
3- بدیهی است بازگشت کالا به دلیل کثیفی و یا لکه های حاصل از مواد خوراکی و غیره پس از تحویل کالا به مشتری غیرممکن خواهد بود.
4- اگر ایراد چاپی، وجود مغایرت فیزیکی یا آسیب دیدگی ظاهری، به تایید همکاران بانک کتاب ناهید برسد، هزینه‌های ارسال به عهده بانک کتاب ناهید است.
5- از هنگام دریافت کالا، اگر نیاز به استرداد وجه باشد، حداکثر تا 48 ساعت کاری مبلغ به حساب مشتری واریز خواهد شد.
6- برای درخواست بازگشت کالا با شماره تلفن 02166489375 تماس بگیرید.
شیوه های پرداخت
پس از ثبت سفارش مورد نظرتان و انتخاب ارسال از طریق پست در یک صفحه‌ی مشخصات کالاهای خریداری شده‌ی شما نمایش داده می‌شود و با تأیید نهایی و پذیرفتن شرایط و قوانین سایت شما به صفحه‌ی پرداخت از طریق درگاه بانکی فرستاده می‌شوید.
1- پرداخت نقدی در محل تحویل
برای آسودگی بیشتر آن دسته از مشتریانی که تمایل به پرداخت نقدی هزینه سفارش خود دارند، بانک کتاب ناهید این امکان را فراهم آورده است که در صورتی که آدرس تحویل سفارش آنها شهر تهران باشد هزینه را هنگام تحویل سفارش، در محل به صورت نقدی پرداخت کنند.
- پرداخت با کارت بانکی در محل تحویل
در صورت درخواست مشتریان، پیک ارسال کننده کتاب دستگاههای کارت خوان سیار (POS) همراه خواهند داشت و می‌توان هنگام تحویل سفارش در محل، با استفاده از کارت‌های عضو شبکه شتاب پرداخت خود را انجام داد.
2- پرداخت از طریق درگاه اینترنتی سایت
کاربران محترم می‌توانند مبلغ سفارش خود را با استفاده از همه کارت‌های بانکی عضو شبکه شتاب پرداخت نمایند.کاربران می‌توانند در هنگام ثبت سفارش، از طریق درگاه اینترنتی سایت اداری کالا هزینه سفارش خود را به صورت آنلاین پرداخت کنند و یا در پروسه ی خرید خود در درگاه اینترنتی بانک پرداخت خود را تکمیل نمایند.
3- واریز به حساب
کاربرانی که امکان پرداخت اینترنتی از طریق درگاه پرداخت الکترونیکی یا پرداخت نقدی را ندارند می‌توانند وجه سفارش خود را به شماره کارت داده شده توسط کارشناسان فروش، کارت به کارت نمایند. جهت پرداخت به صورت کارت به کارت می‌توانید از دستگاه های ATM (عابر بانک) و یا کارت به کارت اینترنتی استفاده نمایید.
شیوه های ارسال
تهران:
1- سفارش ها در محدوده شهر تهران از طریق پیک موتوری و پست ارسال می گردد.
2- باربری
3- تیپاکس
تیپاکس برای سفارش‌های با محل تحویل خارج از تهران و کرج در نظر گرفته شده است و برای مشتریانی که تمایل به پرداخت هزینه حمل در هنگام تحویل کالا(پس کرایه) دارند توصیه می شود.
لازم بذکراست زمان تحویل کالا در این روش، در بعضی شهرها (از جمله گیلان)نسبت به سایر روشهای ارسال سریعتر می باشد. در صورت انتخاب ارسال با پست تیپاکس، هزینه حمل به عهده مشتری خواهد بود.
سرویس‌دهی تیپاکس در بیش از 80 شهر که تک مسیره هستند به طور معمول 24 ساعته است. شهرهایی که دومسیره یا راه دور هستند، معمولاً 48 تا 72 ساعت انجام می‌شود.
3- پست پیشتاز و سفارشی
در پست پیشتاز زمان تحویل، بسته به دوری یا نزدیکی شهر مقصد از تهران، 48 تا 72 ساعت بعد از ثبت سفارش می باشد. البته در مناسبت های خاص و روزهای پایانی سال به دلیل ترافیک سرویس های پستی ممکن است کالا کمی با تاخیر به دست مشتریان محترم برسد.
همیچنین امکان پیگیری وضعیت سفارشات پست پیشتاز از طریق سایت http://itemtracking.post.ir با وارد کردن کد رهگیری 20 رقمی میسر است.
Vous me demandez mes idées sur En attendant Godot, dont vous me faites l'honneur de donner des extraits au Club d'essai, et en même temps mes idées sur le théâtre. Je n'ai pas d'idées sur le théâtre. Je n'y connais rien. Je n'y vais pas. C'est admissible. Ce qui l'est sans doute moins, c'est d'abord, dans ces conditions, d'écrire une pièce, et ensuite, l'ayant fait, de ne pas avoir d'idées sur elle non plus. C'est malheureusement mon cas. Il n'est pas donné à tous de pouvoir passer du monde qui s'ouvre sous la page à celui des profits et pertes, et retour, imperturbable, comme entre le turbin et le Café du Commerce. Je ne sais pas plus sur cette pièce que celui qui arrive à la lire avec attention. Je ne sais pas dans quel esprit je l'ai écrite. Je ne sais pas plus sur les personnages que ce qu'ils disent, ce qu'ils font et ce qui leur arrive. De leur aspect j'ai dû indiquer le peu que j'ai pu entrevoir. Les chapeaux melon par exemple. Je ne sais pas qui est Godot. Je ne sais même pas, surtout pas, s'il existe. Et je ne sais pas s'ils y croient ou non, les deux qui l'attendent. Les deux autres qui passent vers la fin de chacun des deux actes, ça doit être pour rompre la monotonie. Tout ce que j'ai pu savoir, je l'ai montré. Ce n'est pas beaucoup. Mais ça me suffit, et largement. Je dirai même que je me serais contenté de moins. Quant à vouloir trouver à tout cela un sens plus large et plus élevé, à emporter après le spectacle, avec le programme et les esquimaux, je suis incapable d'en voir l'intérêt. Mais ce doit être possible. Je n'y suis plus et je n'y serai plus jamais. Estragon, Vladimir, Pozzo, Lucky, leur temps et leur espace, je n'ai pu les connaître un peu que très loin du besoin de comprendre. Ils vous doivent des comptes peut-être. Qu'ils se débrouillent. Sans moi. Eux et moi nous sommes quittes ». Samuel Beckett, Lettre à Michel Polac, janvier 1952
آخرین بریده ها
افزودن بریده کتاب