این کتاب مقدمه‌اى بر اپیدمیولوژى و رویکرد اپیدمیولوژیک به مشکلات بهداشتى و بیمارى‌ها است. اصول و روش‌هاى اپیدمیولوژى به همراه نمونه‌هاى بسیارى از کاربردهاى اپیدمیولوژى در سلامت جامعه و طب بالینى ارائه شده‌اند. این پنجمین ویراست کتاب است که ساختار ویراست‌هاى قبلى را حفظ کرده است. در این ویراست، فهرستى از اهداف یادگیرى به ابتداى اکثر فصول کتاب افزوده شده است تا توجه خوانندگان ارجمند به مطالب مهمّ ارائه شده در آن فصل جالب شود؛ ضمن آنکه به انتهاى برخى از فصل‌ها، چند پرسش مرورى جدید نیز اضافه شده است. ویراست پنجم، مشتمل بر سه بخش مى‌باشد. بخش 1، به رویکرد اپیدمیولوژیک براى درک بیمارى‌ها و توسعه اساس مداخلات طراحى شده براى تغییر و بهبود سیر طبیعى آنها اختصاص دارد. فصل 1 یک چشم‌انداز کلى رشته اپیدمیولوژى و فصل 2 چگونگى سرایت و اکتساب بیمارى‌ها را شرح مى‌دهد. فصل 3 و 4 معیارهایى براى بررسى دفعات وقوع و اهمیت بیمارى‌ها ارائه و نشان مى‌دهد که از این معیارها چگونه در پایش بیمارى‌ها باید بهره گرفت (که این یکى از نقش‌هاى اصلى اپیدمیولوژى در سلامت جامعه است). فصل 3 معیارهاى ابتلا و فصل 4 معیارهاى مرگ‌ومیر را ارائه مى‌دهد. فصل 5 درباره نحوه افتراق افراد مبتلا به بیمارى از افراد غیر مبتلا و چگونگى بررسى کیفیت تست‌هاى تشخیصى و غربالگرى را بدین منظور توضیح مى‌دهد. پس از پى بردن به نحوه شناسایى افراد مبتلا به یک بیمارى معین، باید دریافت که چگونه تاریخچه طبیعى بیمارى را به صورت کمى مى‌توان ارزیابى کرد. آیا آنان در اثر بیمارى خویش، فوت خواهند شد؟ یا آنکه بیمارى‌شان با موفقیت درمان خواهد شد؟ چنین ارزیابى‌اى مهم است، از این نظر که بتوان هر عامل مؤثر در میزان بقا و شدت بیمارى در گذر زمان و هر تغییر حاصل از اقدامات پیشگیرانه یا درمانى را شناسایى کرد (فصل 6). از آنجایى که هدف غایى ما ارتقاء سلامت بشر با ایجاد تغییر در تاریخچه طبیعى بیمارى است، گام بعدى گزینش یک اقدام مناسب و مؤثر مى‌باشد که در شرایط بهینه، با استفاده از نتایج کارآزمایى‌هاى تصادفى درباره پیشگیرى و درمان انجام مى‌گیرد (فصل 7 و 8). بخش 2 در خصوص کاربرد اپیدمیولوژى در شناسایى علل بیمارى‌ها است. فصل 9 نحوه طراحى مطالعات هم‌گروهى و فصل 10 درباره مطالعات مورد ـ شاهدى، مورد شاهدى لانه گزیده، موردى - گروهى، موردى - متقاطع، و مقطعى توضیح مى‌دهد. فصل‌هاى 11 و 12 توضیح مى‌دهند که چگونه نتایج این مطالعات در برآورد خطر به کار مى‌روند. ما این اقدام را با تعیین این موضوع انجام مى‌دهیم که آیا ارتباطى میان نوعى مواجهه و نوعى بیمارى وجود دارد یا خیر؛ لازم به ذکر است که افزایش میزان خطر در افراد مواجهه یافته در مقایسه با میزان خطر در افراد مواجهه نیافته، به‌وجود ارتباط فوق‌الذکر اشاره مى‌کند. پس از مرورى کوتاه بر انواع اصلى طرح‌هاى مطالعاتى مورد استفاده در اپیدمیولوژى و مقایسه آنها (فصل 13)، فصل 14 شرح مى‌دهد که چگونه مى‌توان با استفاده از شواهد و مدارک اپیدمیولوژیک مربوط به یک ارتباط، به پرسش مهمّ زیر پاسخ داد آیا یک ارتباط علت و معلولى بین عامل معین و بیمارى وجود دارد. اگر چنین است باید مشخص کرد که آیا سوگیرى، مخدوش‌شدگى و تعامل وجود دارد یا خیر (فصل 15). فصل 16 درباره کاربرد اپیدمیولوژى ـ اغلب به همراه بیولوژى مولکولى و نقش نسبى عوامل محیطى و ژنتیکى در ایجاد بیمارى توضیح مى‌دهد. پیشرفت‌هاى هیجان‌انگیز به‌عمل آمده در سالیان اخیر در پروژه ژنوم انسانى و ارتباط متقابل آنها با رویکردها و تفکر اپیدمیولوژیک نیز در این فصل ارائه شده‌اند. بخش 3 کاربردهاى اصلى اپیدمیولوژى را در موضوعات بهداشتى مهم شرح مى‌دهد. فصل 17 به یکى از کاربردهاى اصلى اپیدمیولوژى، یعنى ارزیابى کارآیى انواع گوناگون خدمات بهداشتى و روش‌هاى مختلف ارائه آنها اشاره مى‌کند. موضوع فصل 18 استفاده از اپیدمیولوژى در ارزیابى کیفیت و کارایى برنامه‌هاى غربالگرى است. فصل 19 درباره جایگاه اپیدمیولوژى در تدوین ارزیابى سیاست عمومى توضیح مى‌دهد. این کاربردهاى گوناگون، بر اهمیت اپیدمیولوژى افزوده‌اند، ولى در عین سبب بروز مشکلات جدید (خواه اخلاقى و خواه حرفه‌اى) در انجام مطالعات اپیدمیولوژیک و در استفاده از نتایج چنین مطالعاتى مى‌شوند. در فصل انتهایى کتاب (فصل 20)، درباره برخى از این موضوعات بحث شده است. در تمامى ویراست‌هاى این کتاب، از تصاویر و نمودارها به طور گسترده براى کمک به خواننده در جهت درک اصول و روش‌هاى اپیدمیولوژى و توضیح بیشتر مثال‌هاى داخلى متن استفاده شده است. در ویراست پنجم نیز همین رویکرد ادامه یافته است. داده‌ها و مثال‌هاى به کار رفته در این ویراست حتى‌الامکان به روز و مثال‌هاى جدید براى تنویر اصول و روش‌هاى اپیدمیولوژى ارائه شده‌اند. برخى از بخش‌ها توسعه یافته، برخى بخش‌ها اضافه شده، و بازنگرى‌هاى متعددى در سرتاسر کتاب به‌عمل آمده است. در فصل اول، به دو موضوع جدید پرداخته شده است نخست، برخى جنبه‌هاى یکپارچه‌سازى پیشگیرى و درمان، و دوّم، این موضوع که کاهش میزان فراوانى بیمارى در گذر زمان را باید به چه مقوله‌اى نسبت داد. از بخش‌هاى جدید یا توسعه یافته در ویراست پنجم مى‌توان به چند بخش درباره کارآزمایى‌هاى تصادفى و از جمله هدف اصلى تصادفى‌سازى، به‌کارگیرى نتایج چنین کارآزمایى‌هایى بر روى بیماران، به‌کارگیرى و حفظ شرکت‌کنندگان در کارآزمایى‌ها، و پژوهش تطبیقى بر روى اثربخشى اشاره کرد. از بحث‌هاى گسترده مى‌توان به تاریخچه استدلال‌هاى علیّتى و پیشرفت‌هاى اخیر در پژوهش ژنتیک و ارتباط آنها با رویکردهاى اپیدمیولوژیک مربوط به مطالعه بیمارى اشاره کرد. بحث‌هاى مربوط به اعتبار آزمون و مراحل دخیل در محاسبه کاپا نیز بسط داده شده‌اند. در انتهاى اکثر فصل‌ها یا موضوعات، پرسش‌هاى مرورى نیز گنجانده شده‌اند.